Brian Koberlein
Cep telefonları öylesine yaygınlaştı ki, birden fazla vakit nasıl çalıştıklarını düşünmez hale geldik. Bize fayda sağlayan pek çok şey yaparken bazen de düşünce yaşatırlar. Bununla birlikte, fonksiyonlarının anahtar faktörü, pek çok çeşidi bulunan radyo transfer kuleleridir. Bu hücresel kuleler, bilhassa de ağır bir nüfus barındıran bölgelerde, Dünya’nın karasal yüzeyinin büyük bir yüzdesini kapsar ve kesintisiz biçimde mikrodalga sinyalleri aktarırlar. Bütün bu radyo sinyallerini yayan bu hücresel kuleler hakkında sorulabilecek eğlenceli soru, bu sinyallerin uzaylı bir medeniyet tarafından tespit edilip edilemeyeceği olabilir.
Bu sorunun cevabı, kısa mühlet evvel Kraliyet Astronomi Derneği’nin aylık bülteninde yayınlandı. Makale, uzaya yayılan radyo sinyallerindeki değişimi aktararak başlıyor. 20’nci yüzyılda, radyo yayınlarının büyük kısmı ticari radyo ve televizyon istasyonlarından kaynaklanan yayınlardı. Şimdiyse bu yayınlar, taşınabilir irtibatın gölgesinde kalıyor. Dünya’dan uzaya sızan en güçlü radyo kaynağı, hâlâ askeri radar yayınları; öte yandan, hücresel kuleler artık ikincilik mertebesine yükselmiş durumda.
UZAYA KARMAŞIK SİNYALLER YAYIYORUZ
Her hücresel kule, 100 ila 200 Watt gücünde bir radyo sinyalini etrafa yayar. Kulelerin sayısı ve radyo yayılım ölçüsü hesaba katıldığında, bu güç, uzaya ışınlanan birkaç gigawatt manasına geliyor. Uzaylı bir medeniyetin, ‘Event Horizon’ teleskobumuzu andıran kendine has bir radyo astronomisine sahip olduğunu varsayarsak, yayınlarımız bir düzine ışıkyılı içinde saptanabilir olmalı.
Yine de bu mümkünlük, uzaylıların, gökyüzümüzün hangi bölgesinde bulunduğuna nazaran değişir. Baz istasyonları, radyo gücünün büyük kısmını Dünya yüzeyine paralel biçimde yayar; hâl böyleyken, uzaylı bir gezegenden bakıldığında, bir kulenin yaydığı sinyaldeki en güçlü transfer, ufukta yükselirken ya da batarken gerçekleştirir. Ve kuleler büyük oranda kuzey yarımkürede bulunduğu için, kuzey yarımkürede yer alan uzaylı bir gezegen, güney yarımkürede bulunandan daha güçlü bir sinyal alır.
Bir öbür zahmet, bütün kule sinyallerinin birbirinden farklı olması ve yabancı bir medeniyetin muhakkak iletileri birbirinden ayırt edemeyeceği biçimde üst üste binmesi. Yani, şahsî telefon görüşmelerinizi dinleyen uzaylılar konusunda endişelenmeniz gerekmiyor. Buna rağmen, Dünya’ya dair kimi ilgi alımlı bilgilere ulaşmak gayesiyle bu sinyalleri kullanabilirler. Kulelerin dağılımı, kabaca nüfus dağılımımıza karşılık geldiği için, uzaylılar Dünya’nın dönüşüne ve eksen eğimine ait ölçümler gerçekleştirebilirler. Ek olarak, Dünya’daki karaların dağılımına ait bir ölçüme sahip olabilir ve vakit boyunca nüfus dağılımlarımızın nasıl değiştiğini inceleyebilirler.
BİR MODEL ÜZERİNDE İNCELENDİ
Araştırma grubu bir örnek bağlamında, yakınlarda bulunan üç yıldızdan görüldüğü haliyle bu sinyalleri modelledi. Alpha Centauri güney yarımkürede ve sırf 4 ışıkyılı arada bulunuyor; bu nedenle, bizden ölçülebilir bir sinyal alıyor olmalı. Barnard’ın Yıldızı (bize 6 ışıkyılı mesafede) ve HD 95735 (8 ışıkyılı mesafede) kuzey yarımkürede yer alır ve tıpkı biçimde, Dünya’dan güçlü radyo yayınları alıyor olmalılar. Bu yıldız sistemlerinin üçünün de gezegenlere sahip olduğu biliniyor; ne var ki yaşama elverişli bir gezegen barındırıp barındırmadıkları meçhul.
İnsanlık 5G üzere daha çağdaş bir taşınabilir teknolojiye geçiş yaparken, baz istasyonu sinyalleri daha da güçlenecek ve bu durum yakınlardaki daha çok yıldızın Dünya’dan yayılan sinyalleri algılayabileceği manasına geliyor. Telefon sinyallerimizin uzaylıların zihinlerine ulaşması ve onlara temas etmesi an problemi olabilir.
Yazının yepyenisi Universe Today sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)